SMS
اتوبوس خاموش، مردمان افسرده، چرت ها پیاپی.
بیب. بیب. سدایی آمد. سرها برگشت. کسی شتابان به موبایلش نگریست و پیامی خواند و قهقهه زد. پیرامونیان خندیدند. پهلودستی ها، جلویی ها، عقبی ها، هیچ چیزی نخواندند ولی خندیدند. خنده تا انتهای اتوبوس رفت. آن‌گاه که دو باره از جایی دیگر سدا آمد: بیب. بیب.
اتوبوس دوباره خندان شد. شاد شد. پیامی آمد و افسردگی گریخت . زنده باشی SMS بی تربیت.
۳۰ مهر ۱۳۸۴
تهران
آیرج کی‌پور
بدون دیدگاه